Κείμενο για την καμπάνια αλληλεγγύης σε ευπαθείς και κοινωνικά αποκλεισμένες ομάδες

Εδώ και λίγες εβδομάδες με πρωτοβουλία των συνελέυσεων του Μαρίνου Αντύπα και της κατάληψης Ντουγρού, έχουμε ξεκινήσει μία καμπάνια αλληλεγγύης σε ευπαθείς και αποκλεισμένες κοινωνικά ομάδες τις οποίες κράτος και πολιτεία έχουν αφήσει ουσιαστικά μόνες και αβοήθητες εν μέσω της πανδημίας του SARS-CoV-2. Στην καμπάνια συμπεριλαμβάνονται η ομάδα αλληλοβοήθειας, η συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης και υγιεινής και το ράψιμο υφασμάτινων μασκών προστασίας.
Από τους πρωταχρικούς μας στόχους ήταν να ενισχύσουμε με μάσκες και με είδη πρώτης ανάγκης και υγιεινής, κάποιες οργανωμένες δομές κοινωνικά αποκλεισμένων ομάδων, όπως τους τρόφιμους των φυλακών Λάρισας, το γηροκομείο Λάρισας και τους πρόσφυγες και μετανάστες που ζουν στο “κέντρο φιλοξενίας” του Κουτσόχερου. Πλήθος αλληλέγγυων που στελέχωσαν αυτή τη προσπάθεια, έκαναν εφικτό σε αρκετά σύντομο χρονικό διάστημα, τόσο τη κατασκευή περίπου 2500 υφασμάτινων μασκών προστασίας, όσο και τη δημιουργία ενός ταμείου αλληλεγγύης.
Πιο συγκεκριμένα, αυτό το ταμείο μας έδωσε τη δυνατότητα να αγοράσουμε και να παραδώσουμε σε οικογένειες προσφύγων και μεταναστών του Κουτσόχερου 85 πακέτα με βρεφικές πάνες, μέσω του κοινωνικού παντοπωλείου. Έχοντας γνώση ότι στη δομή “φιλοξενίας” του Κουτσόχερου υπάρχει πλήθος βρεφών και μικρών παιδιών (περίπου 180 παιδιά κάτω των 4 ετών) και ξέροντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πολυπληθείς και μη επιδοτούμενες οικογένειες, επιλέξαμε να καλύψουμε ένα μικρό κενό από αυτά τα οποία δημιουργούν κράτος και θεσμικοί φορείς που είναι θεωρητικά υπεύθυνοι για τους ανθρώπους αυτούς, αλλά στη πραγματικότητα τους αντιμετωπίζουν σαν αριθμούς, για να εισπράτουν επιταγές (ευρωπαϊκές, ιδιωτικές κ.α.).
Και ενώ, μετά από αλεπάλληλες επαφές με πρόσωπα και φορείς, καταφέραμε να δώσουμε τις πάνες, δεν μπορούμε να πούμε και το ίδιο για τις περίπου 1500 μάσκες, που ράφτηκαν για να δοθούν στους ανθρώπους που διαμένουν στη δομή του Κουτσόχερου. Στο Κουτσόχερο το καθεστώς διοίκησης είναι σχεδόν ανύπαρκτο και προσπαθώντας να βρούμε τρόπο να δώσουμε έστω και αυτό το ελάχιστο μέτρο προστασίας για τον κορονοϊό (πράγμα για το οποίο θα έπρεπε ήδη κράτος και πολιτεία να έχουν μεριμνήσει, όπως και οι ΜΚΟ, οι οποίες υποτίθεται πως δουλεύουν για αυτούς τους ανθρώπους) σχεδόν επί δύο εβδομάδες χτυπάμε σε τοίχο. ΜΚΟ, κρατικοί και λοιποί φορείς, κανένας δεν αναλάμβανε και ούτε αναλαμβάνει την ευθύνη για να παραδώσουμε τις μάσκες, κανένας δεν είναι “υπεύθυνος” για τη δομή. Γιατί παρά τη φιλότιμη προσπάθεια μεμονομένων προσώπων που συμμετέχουν στους αρμόδιους φορείς, η ατελείωτη γραφειοκρατία και η ευθυνοφοβία είναι εμπόδια απροσπέλαστα για όσους θέλουν να προτάξουν αλληλεγγύη, κάτι που φυσικά δεν ισχύει για τοπικούς μεγαλοεπιχειρηματίες και προσωπικούς φίλους των κυβερνώντων που εν μέσω πανδημίας βλέπουν μόνο προοπτική για κέρδη.
Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είναι δυστυχώς από τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, ειδικά μέσα στη περίοδο της πανδημίας που διανύουμε. Εξαθλιωμένοι και στοιβαγμένοι σε κέντρα κράτησης, αντικείμενα εκμετάλευσης πολιτικών και εργοδοτικών συμφερόντων, χωρίς κανένας ουσιαστικά να ενδιαφέρεται για τις ζωές τους. Κράτος και αφεντικά βλέπουν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες είτε ως παχυλά κονδύλια, είτε ως φθηνά εργατικά χέρια και σε κάθε “ευκαιρία” δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο και την πλήρη απαξίωση που έχουν για τους ανθρώπους αυτούς.
Εμείς λοιπόν παίρνουμε θέση και έμπρακτα δείχνουμε την αλληλεγγύη μας σε κάθε κομμάτι της κοινωνίας που το έχει ανάγκη. Οι πρόσφυγες και μετανάστες στην πλειονότητά τους, είναι ταξικά στο ίδιο στρατόπεδο με εμάς και σε αυτήν την κρίση δε θα τους αφήσουμε μόνους.

Αθλητικό Σωματείο Μαρίνος Αντύπας

Κατάληψη Ντουγρού