Την Τετάρτη στις 8/4 παραδώσαμε 800 υφασμάτινες, αποστειρωμένες μάσκες με οδηγίες χρήσης στις φυλακές Λάρισας ως ένδειξη έμπρακτης αλληλεγγύης στους αποκλεισμένους κρατούμενους. Η δράση στήθηκε σε συνεργασία με τον αθλητικό, αυτοοργανωμένο σύλλογο Μαρίνος Αντύπας και αλληλέγγυες/ους.
Δύο μέρες αργότερα πληροφορηθήκαμε ότι οι μάσκες δεν παραδόθηκαν στους κρατούμενους με εντολή του αρχιφύλακα και ότι παραμένουν αχρησιμοποίητες στο ιατρείο των φυλακών με την δικαιολογία ότι θα αποτελούσε την ‘’πρώτη ύλη’’ που θα χρησιμοποιούταν σε μια ενδεχόμενη εξέγερση για να καλύψουν τα πρόσωπά τους (κάτι το οποίο είναι αστείο μιας και η απόκρυψη των χαρακτηριστικών μπορεί να γίνει με οτιδήποτε) και ότι θα δοθούν αφού υπάρξει κάποιο ύποπτο κρούσμα του COVID-19. Πρόσχημα αντιφατικό και αβάσιμο καθώς απ’ ότι πληροφορηθήκαμε σε παλαιότερο αίτημα των κρατουμένων για παροχή μασκών ο αρχιφύλακας τους είπε ότι είχε την ”διάθεση” να τους τις παρέχει, αλλά καθώς το αρμόδιο υπουργείο θα διέθετε μόλις 300, δεν υλοποιήθηκε ποτέ λόγω αδυναμίας του να επιλέξει σε ποιους θα δοθούν.
Παράλληλα, παρά την νομική δέσμευση του υπουργείου να αποσυμφορήσει αυτήν την περίοδο τις φυλακές αποφυλακίζοντας κάτω από συγκεκριμένα κριτήρια όποιους/ες το δικαιούνται στις φυλακές Λάρισας, παρά τις πολλαπλές αιτήσεις των φυλακισμένων, το συμβούλιο φυλακών και η εισαγγελία δεν προχώρησαν σε καμία ενέργεια και δεν ικανοποίησαν κανένα αίτημα.
Απαιτούμε να δοθούν άμεσα οι μάσκες στους κρατούμενους , καθώς με τις βασικές γνώσεις υγιεινής που έχουμε ακόμα και ως ‘’μη ειδικοί” γνωρίζουμε ότι σε χώρους που είναι συνωστισμένος πολύς κόσμος η χρήση μασκών είναι ιδιαίτερα βοηθητική και για λόγους μείωσης της μεταδοτικότητας του ιού και για την ψυχολογία των κρατουμένων.
Σε μια συγκυρία που πριν λίγες μέρες καταμετράμε μια νεκρή κρατούμενη στις φυλακές Θήβας πιθανόν από τον ιό, το φρουραρχείο, η διεύθυνση και η υγειονομική υπηρεσία της φυλακής της Λάρισας, αρνείται να μοιράσει τις μάσκες σε όσους κρατούνται στα κελιά της. Εμείς το μόνο που έχουμε να πούμε είναι πως ‘’πρώτη ύλη’’ μιας ενδεχόμενης εξέγερσης είναι οι απάνθρωπες συνθήκες κράτησης και διαχείρισης των έγκλειστων, για τους οποίους ακόμα και σε συνθήκες παγκόσμιας καραντίνας και της και καλά ‘’κρατικής πρόνοιας’’ για την επιδημία δεν τους διασφαλίζεται ούτε το μοναδικό παρεχόμενο μέτρο πρόληψης κατά του ιού.