Την Δευτέρα 4/5 παραδώσαμε 400 μάσκες στον προσφυγικό καταυλισμό του Λαυρίου. Η δομή αυτή δημιουργήθηκε το 1947 με σκοπό να φιλοξενήσει αρχικά πρόσφυγες από την πρώην ΕΣΣΔ . Παρόλα αυτά, τα τελευταία 35 χρόνια κατοικείται κυρίως από Τούρκους και Κούρδους πολιτικούς πρόσφυγες, ενώ από το 2016 το ελληνικό κράτος έχει πάψει να χρηματοδοτεί το καταυλισμό. Για ένα χρονικό διάστημα λειτουργούσε με Ευρωπαϊκά κονδύλια, αλλά από το Μάιο του 2017 αποχώρησε οριστικά και ο Ερυθρός Σταυρός που διαχειριζόταν το κέντρο, αφού το υπουργείο Μεταναστευτικής πολιτικής αρνήθηκε να το ενσωματώσει στις μόνιμες δομές, αφήνοντας πρακτικά στη «μοίρα» τους τα υποκείμενα που στεγάζονται στο χώρο.
Από την πλευρά μας, θεωρήσαμε σημαντικό να σταθούμε αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες σε ανθρώπους που επέλεξαν να παραμείνουν στο χώρο, να τον διαχειριστούν μόνοι-ες τους και να καλύψουν συλλογικά τις ανάγκες τους. Ζούμε σε μία συνθήκη πανδημίας στην οποία οποιαδήποτε περιοχή συνωστισμού περιθωριοποιημένων ομάδων (φυλακές, στρατόπεδα συγκέντρωσης, καταυλισμοί ρομά, γειτονιές) θεωρείται ακόμα περισσότερο δυνητικά μιαρή και επικίνδυνη για το κοινωνικό σύνολο . Οι λύσεις που τους επιφυλάσσονται από το ελληνικό κράτος και την κοινωνία είναι η περαιτέρω περιθωριοποίηση και η επαν-εγκαταλειψή τους σε δομές εγκλεισμού, στις οποίες εν καιρώ παγκόσμιας πανδημίας , έχει μειωθεί ακόμα περισσότερο η προσβασιμότητα τους σε μέτρα υγιεινής και αυτοπροστασίας. Τα μοναδικά μέτρα που εφαρμόστηκαν στις φυλακές ήταν η απαγόρευση του επισκεπτηρίου και του προαυλισμού , ενώ αντίστοιχα οι δομές φιλοξενίας μεταναστ(ρι)ών τέθηκαν υπό αυστηρή καραντίνα. Επιλέξαμε ως ελάχιστη ένδειξη έμπρακτης αλληλεγγύης να στείλουμε 400 μάσκες στον καταυλισμό του Λαυρίου.
Η ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΤΑΞΙΚΗ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ
Κατάληψη Ντουγρού
Μαρίνος Αντύπας