Σήμερα 22 Μάρτη πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στον ΟΣΕ, με αφορμή την εκκίνηση των δρομολογίων που μέχρι στιγμής στην Λάρισα πραγματοποιούνται με λεωφορεία της εταιρίας… Ανοίχτηκε πανό, πετάχτηκαν τρικάκια και μοιράστηκαν κείμενα.
Η δράση συνεχίστηκε στην λαϊκή της Τετάρτης, όπου επίσης μοιράστηκαν κείμενα και έγιναν συζητήσεις με τους ανθρώπους που δουλεύουν εκεί ,όπως και περαστικούς. Η αποδοχή που είχαμε έφερε και πληροφορίες ότι πετάχτηκαν φασιστικά τρικάκια, τα οποία τα πέταξαν 5 ώρα το πρωί τρέχοντας.
Κείμενο που μοιράστηκε:
ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ,
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΙ’ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
Κάθε κυβέρνηση που πέρασε από πάνω μας έχει αφήσει στίγματα και ένα αντίκτυπο (μικρό ή μεγάλο, πάντα αρνητικό) στις ζωές μας. Χειρότερο όλων των πολιτικών που εφαρμόζει η κάθε νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση είναι η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων και κάποτε δωρεάν αγαθών και υπηρεσιών. Ξεκινώντας με την υποβάθμιση του κάθε φορέα μέσω της υποστελέχωσης του, ακολουθεί η ανεπαρκής χρηματοδότηση και η στρατηγική διαίρει και βασίλευε, η οποία προσπαθεί να στρέψει την κοινωνία ενάντια των δημόσιων υπαλλήλων, συκοφαντώντας τους διαρκώς. Με αυτή την μεθοδολογία, εύκολα βρισκόμαστε στο σημείο όπου το φθηνό ξεπούλημα παρουσιάζεται ως μονόδρομος για την “ανάπτυξη” των παρεχόμενων αγαθών. Όπως είδαμε την ΔΕΗ να διαλύεται και να αντικαθιστάτε από μια “ελεύθερη αγορά” βαρβαρότητας και επισφάλειας, την παιδεία να μετατρέπεται σε ένα παραεμπόριο που πουλάει ελπίδες για πρόσβαση σε μια – κάθε άλλο παρά- δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση ή κατευθείαν στα ιδιωτικά, έτσι βλέπουμε την υγεία και το νερό να οδεύει προς τα εκεί, με καταστροφικές επιπτώσεις για τις ζωές μας, όπως και καταλαβαίνουμε όλα μας. Μεταξύ των ήδη ιδιωτικοποιημένων φορέων είναι και ο ΟΣΕ, του οποίου οι επιπτώσεις έγιναν παραπάνω από αισθητές, όταν στις 28/02/2023 επιβατικός συρμός συγκρούστηκε μετωπικά με τρένο που μετέφερε προϊόντα στο ύψος του Ευαγγελισμού (κοντά στα Τέμπη) με αποτέλεσμα τον θάνατο 57 ανθρώπων, μέχρι στιγμής, τον τραυματισμό δεκάδων ακόμα, ενώ δεκάδες είναι ακόμα οι αγνοούμενοι.
Γνώριμα αφηγήματα βρίσκουν τον δρόμο τους μέσα από τα ειδησιογραφικά δελτία, ενώ οι “υπεύθυνοι” πολιτικοί και λοιποί εμπλεκόμενοι σπεύδουν να δείξουν το συμπαθητικό τους προσωπείο, ενώ τα αρχικά αφηγήματα προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τον σταθμάρχη ως αποδιοπομπαίο τράγο. Εμείς δεν πιστεύουμε στο αφήγημα των συστημικών ΜΜΕ περί “ατυχήματος”, “δυστυχήματος”, “τραγωδίας” ή “ανθρώπινου λάθους” . Δεν θα μας πείσει καμία καταδίκη ενός ατόμου, ενώ από πίσω φέρουν ευθύνες εκατοντάδες άλλοι παράγοντες του κρατικού μηχανισμού και του κεφαλαίου. Αυτή το κρατικό έγκλημα ήταν προμελετημένο, γιατί ενώ το τελευταίο διάστημα είχαν καταγραφεί εργατικά ατυχήματα και οι εργαζόμενοι χρησιμοποίησαν κάθε μέσο που είχαν για να προειδοποιήσουν τους αρμόδιους και τα “ενημερωτικά” μέσα, ενώ αυτοί τους αγνόησαν πλήρως και έστρεψαν τα νομικά τους όπλα εναντίον τους, κρίνοντας καταχρηστικές και παράνομες τις απεργίες τους.
Εαν το δικό μας παράδειγμα της καταστροφικής φύσης των ιδιωτικοποιήσεων αφήνει αμφιβολίες και κενά, ας δούμε το πόσο καλά πήγε στην Γαλλία αυτό ακριβώς που προσπαθεί να κάνει η ΝΔ στις ΔΕΥΑ. Η διαχείριση του συστήματος ύδρευσης και αποχέτευσης του Παρισιού πέρασε στα χέρια ιδιωτών το 1984, αυτό είχε ως συνέπεια την κατακόρυφη αύξηση του κόστους ενώ η ποιότητα του πόσιμου νερού έπεσε αντίστοιχα ραγδαία. Το 2010 έγινε απαλλοτρίωση και το νερό έγινε ξανά δημόσιο αγαθό. Άλλο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που αφορά άλλο έναν βαλλόμενο τομέα, αυτόν της υγείας, αποτελούν οι ΗΠΑ, όπου μέχρι και η γέννηση ενός παιδιού μπορεί να καταστρέψει οικονομικά οποιονδήποτε δεν έχει ιδιωτική ασφάλεια υγείας.
Και ποια είναι η λύση για εμάς; Ίσως για κάποιους η (επανα)κρατικοποίηση και ο “δημόσιος” χαρακτήρας αυτών των αγαθών να φαντάζει καλύτερη, όμως δεν γίνεται να ξεχνάμε ποιος εν τέλει στρώνει τον δρόμο του ξεπουλήματος και γιατί, το κράτος σε άριστη συνεργασία με το τοπικό και μη κεφάλαιο φροντίζει να εξυπηρετεί πιστά τα δικά του συμφέροντα, και πάντα θα ακολουθεί το μονοπάτι της αποστέρησης των κοινών, εφαρμόζοντας αυξανόμενης έντασης βια εναντίον μας. Αυτή η ταξική βια δεν είναι τίποτα πιο σύνθετο από την αύξηση στο κόστος ζωής, τις εξώσεις και τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Πολύ απλά, όταν φτάσουμε στο σημείο όπου όλα όσα είναι απαραίτητα για να ζήσουμε θα είναι στα χέρια των αφεντικών, τότε ο θάνατος (η ύστατη μορφή βιας) θα είναι αυτονόητος.
Η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών και πόρων σε συνδυασμό με τη συστηματική αδιαφορία του επιτελικού κράτους οδήγησαν σε αυτό που έγινε στα Τέμπη και θα μείνει για πάντα χαραγμένο στην μνήμη μας. Δυστυχώς όμως ξέρουμε πολύ καλά ότι δεν θα είναι η τελευταία μέρα που θα δούμε την τάξη μας να βουτιέται στο αίμα. Αυτό όμως δεν είναι ούτε “φυσικό” ακόλουθο ούτε αναπόφευκτο πεπρωμένο. Γνωρίζουμε αντίστοιχα καλά πως οι αγώνες μας έχουν αποτέλεσμα και κεκτημένα, είναι στο χέρι μας να μην αφήσουμε αυτά τα κεκτημένα να χαθούν και να ανακτήσουμε όσα μας έχουν πάρει ήδη.
Εμείς προτάσσουμε την αντιβια, δηλαδή την ανταπόδοση της βιας που καθημερινά δεχόμαστε από κράτος, κεφάλαιο και πατριαρχία. Οργανωνόμαστε οριζόντια και αντι-ιεραρχικά δομώντας στο τώρα δίκτυα αλληλεγγύης και αλληλοπροστασίας. Βγαίνουμε στον δρόμο και διεκδικούμε, παρά την αυξανόμενη καταστολή και επιτήρηση. Ο φόβος να μην γίνει τελεσίδικο της υποταγής, η λύπη να γίνει οργή και να ξεχυθεί στους δρόμους.
Η ΛΥΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΟΥΤΕ Η ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ
Η ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ
ΑΠΟ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ
ΚΑΝΕΝΑ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΓΑΘΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΙΔΙΩΤΩΝ.
ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ
Κατάληψη Ντουγρού