[Ενημέρωση] Απεργιακή συγκέντρωση 9 Νοέμβρη

Τι ζούμε;

Τους τελευταίους μήνες, ζούμε μια κατάσταση που θυμίζει περασμένους αιώνες. Στον καπιταλιστικό ,κοινωνικά και οικονομικά δομημένο κόσμο που υπάρχουμε, ακούγεται ότι διανύουμε μια ‘’ενεργειακή κρίση’’. Αυτή έχει ως αποτέλεσμα την ολοένα και αυξανόμενη συσσώρευση κεφαλαίου στα χέρια λίγων και την αύξηση του κόστους ζωής των υπολοίπων. Κάτι τέτοιο, ακολουθεί πιστά τους ‘’νόμους’’ ενός παιχνιδιού μηδενικού αθροίσματος, όπου δηλαδή για να ‘’κερδίσει’’ κάποιος , πρέπει ο αντίπαλός του να χάσει. Με πιο απλά λόγια , κάποιοι πρέπει να πληρώσουν τα ‘’σπασμένα’’. Ο τρόπος που επιλέγουν τα εκάστοτε κράτη να διαχειριστούν τις υλικές επιπτώσεις αλλά και την δυσανασχέτηση του κόσμου , που συνοδεύουν αυτές τις οικονομικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές είναι πάντα γνώριμος. Το σχέδιο τους περιλαμβάνει αντιεργατικούς νόμους, καταστολή των διαδηλώσεων, ευθεία επίθεση σε πολιτικούς χώρους-συσπειρώσεις, ενεργοποίηση των εθνικιστικών θυλάκων, εκφασισμός και μισαλλοδοξία, επεκτατικοί πόλεμοι.

Τι συμβαίνει;

Στο ελληνικό παράδειγμα το σχέδιο αυτό αποτυπώνεται στην υπερτίμηση των βασικών αναγκών ,στην ολοένα και περισσότερο συρρίκνωση του δημόσιου χώρου και του φυσικού περιβάλλοντος, στην αποσάθρωση του κράτους πρόνοιας και τέλος στην ολιστική επίθεση σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Ειδικότερα , αντιμετωπίζουμε την αύξηση των τιμών σε όλα τα είδη βιοτικών αναγκών , την διόγκωση των ενοικίων και των λογαριασμών , τα οποία γειώνονται σε μια ταξική πραγματικότητα όπου επικρατούν οι ελαστικές, ατομικές συμβάσεις, τα παγώματα μισθών , τα ευέλικτα πλαίσια εργασίας όπου οι υπερωρίες δίνουν και παίρνουν ανάμεσα στην επίσημη κατάργηση του 8ώρου. Παράλληλα η συνδικαλιστική δράση ποινικοποιείται ενόσω τα υπόλοιπα συλλογικά μέσα διεκδικήσεων και αντιστάσεων , ανάμεσα τους και οι καταλήψεις και οι πολιτικοί χώροι, είτε βρίσκονται σε διαρκή επιτήρηση είτε καταστέλλονται με κάθε τρόπο.

Ποιος το κάνει πράξη;

Ανάμεσα στα ζωτικά όργανα κανονικοποίησης της συνθήκης , από την μεριά του κράτους, αναγνωρίζουμε τα μίντια και τους ένστολους φρουρούς της ‘’τάξης΄΄ και ‘’αν-ασφάλειας’’ – μπάτσους- οι οποίοι επιτηρούν, στο επίπεδο της καθημερινότητας την ομαλή διεκπεραίωση των παραπάνω . Από την ένστολη παρουσία τους σε πανεπιστημιακούς χώρους που ανέκαθεν εμφύτευαν σπόρους ριζοσπαστικών αμφισβητήσεων προς το υπάρχον , μέχρι τον πλειστηριασμό σπιτιών , την εκδίωξη μεταναστριών από σπίτια που μέχρι πρότινος ‘’κάλυπτε΄΄ το πρόγραμμα ΕΣΤΙΑ και την εκκένωση καταλήψεων στέγασης ατομικοτήτων και αντιεξουσιαστικών συνελεύσεων. Δεν ξεχνάμε φυσικά και την πατριαρχική δόμηση της καθ΄ αυτής νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας , εντός της οποίας η πειθάρχηση αποκτά την πιο υλική μορφή της , με την δε να ξεπλένει υποθέσεις (και) έμφυλης βίας και την δε να χρησιμοποιεί έμφυλη (ανάμεσα σε όλες τις άλλες) βία , βλέποντας το πρόσφατο περιστατικό αυθαιρεσίας να αφορά περιστατικό βιασμού σε τμήμα κεντρικής περιοχής της Αθήνας.

Σε αυτή τη συνθήκη αντεπιτεθόμαστε με όλα τα μέσα, προτάσσοντας την όξυνση των αντανακλαστικών απειθαρχίας και ανεργασίας όσων καλούμαστε για άλλη μια φορά να ‘’πληρώσουμε΄’ την κρίση των αφεντικών. Άνεργα , φοιτητές/ιες , επισφαλώς εργαζόμενα και άλλα να βρεθούμε όλα δίπλα το ένα στο άλλο στον δρόμο , στην δουλειά και αλλού μέχρι να αντιστραφεί η συνθήκη επισφάλειας , μέχρι οι ώρες να μην εγκλωβίζονται στην παραγωγή κέρδους για τους κανιβάλους, μέχρι το αναποδογύρισμα αυτού του κόσμου.