ΟΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΜΠΙΖΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΠΑΘΕΙΕΣ ΔΕΝ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ
Στις 4/5 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στο κέντρο της Λάρισας, αλλά και στο σπίτι του Α. Νταβέλη, ιδιοκτήτη της ιδιωτικής κλινικής ANIMUS και της νεοσύστατης εταιρείας Larissa Face Cover (συνιδιοκτησία με Γ.Τσερέπα) με κεντρικό σύνθημα το : « Lariplast, ANIMUS, Νταβέλης – Κερδοσκοπούν σε βάρος των εργαζομένων και της κοινωνίας, και η κυβέρνηση το προωθεί ». Τις μέρες μετά την παρέμβαση βγήκαν στη δημοσιότητα ορισμένες ανακοινώσεις τόσο από τον ίδιο τον Α. Νταβέλη – να θυμίσουμε εδώ ότι ο εν λόγω επιχειρηματίας είναι στενός φίλος και συμπολιτευτής της οικογένειας Μητσοτάκη- όσο και πολλών «υποστηρικτών» του. Πιο συγκεκριμένα, ο Σύνδεσμος Θεσσαλικών Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών, το Επιμελητήριο Λάρισας, ο Ιατρικός Σύλλογος Λάρισας και ο Σύλλογος Εργαζομένων ΑNIMUS δημοσιοποίησαν ανακοινώσεις πανομοιότυπες μεταξύ τους, οι οποίες κάνουν λόγο για «άνανδρη» επίθεση που δέχτηκε ο «επιχειρηματίας» και τα ανήλικα παιδιά του από τους «αντικοινωνικούς» της Κατάληψης Ντουγρού.
Ας υποθέσουμε, εδώ, ότι με τον όρο «άνανδρη» εννοούν ανήθικη, γιατί απ’ ότι φαίνεται η κουλτούρα έκφρασης και σκέψης που φέρουν αυτοί οι άνθρωποι είναι μακριά από τη δική μας, μιας και ταυτίζουν τον ανδρισμό με την τιμή, την αξιοπρέπεια και την ηθική. Μιλώντας όμως για «ηθική», από ταξική και αντιεξουσιαστική σκοπιά, να αναφέρουμε ότι ο Α. Νταβέλης σε περίοδο τεράστιου υγειονομικού κινδύνου, αποφάσισε να πληρώσει τα μισά μεροκάματα στους εργαζόμενους του, αφήνοντας ολόκληρες οικογένειες να επιβιώσουν με 300 & 400 ευρώ, μόνο και μόνο για να αυξήσει τα προσωπικά του κέρδη κάνοντας μια νέα επένδυση 1,5+ εκατομμυρίων ευρώ. Εμείς ως καταληψίες και γενικότερα ως αντιεξουσιαστές/στριες ήρθαμε δημοσιά με τον λόγο μας, τις φωνές μας και τα πρόσωπα μας να ορατοποιήσουμε την στάση αυτή. Όσο για τις απειλές προς το άτομο και την οικογένεια του, ο εν λόγω «κύριος» δεν διστάζει να χρησιμοποίησει την ίδια του την οικογένεια για να εξυπηρετήσει πολιτικές σκοπιμότητες και να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη απο την αμφιλεγόμενη εως τώρα πορεία της καρίερας του. Όσον αφορά την τοποθέτηση του Σ.Θ.Ε.Β. και του επιμελητήρίου Λάρισας, δηλαδή όλων αυτων που στις πλάτες και το αίμα της εργατικής τάξης έχουν χτίσει τις επιχειρήσεις και τις βιομηχανίες τους, το μόνο που μπορεί να μας προσφέρει η εχθρική τους στάση απέναντι μας είναι την ικανοποίηση, μιας και ήταν, είναι και θα παραμείνουν ταξικοί μας εχθροί και θα μας βρίσκουν πάντα απέναντι τους.
Σχετικά με την ανακοίνωση του Ιατρικού Συλλόγου Λάρισας με πρόεδρο τον Κ. Γιαννακόπουλο, επίσης συμπολιτευόμενο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, σαν σωστός «στρατιώτης» της Νέας Δημοκρατίας, έλαβε έκδηλη στάση υπεράσπισης της κυβερνητικης πολιτικης όπως είχε κάνει άλλωστε και στο πρόσφατο ζήτημα με τον οικισμό της Νέας Σμύρνης, προσφέροντας στο ρατσιστικό/αντιτσιγγανικό παραλήρημα ΜΜΕ και κυβέρνησης ένα και καλά επιστημονικό περιτύλιγμα. Οι επιστημονικές ανακρίβειες και οι καταγγελίες, στις οποίες προέβει, σε σχέση με τον οικισμό των Ρομά της Νέας Σμύρνης, αποτέλεσαν μια μερικώς επιτυχημένη απόπειρα να επιχειρηματολογήσει, ώστε να παρθούν ακόμα πιο σκληρά μέτρα καταστολής στην περιοχή εις βάρος των κατοίκων. Δηλώσεις που αποδείχτηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα αβάσιμες και αναγκαστικά τις πήρε πίσω. Άλλο ένα λοιπόν επικοινωνιακό παιχνίδι της κυβέρνησης, που κάνει τα πάντα για να πάρει παράσημα «κρατικής διαχείρησης» του COVID-19, σε συνεργασία με το πρόθυμο ιατρικο φερεφωνό της, τον Κ.Γιαννακόπουλο, πήγε στράφι.
Στο φόντο ενός κράτους, που δεν χάνει ευκαιρία να ξεπουλάει την δημόσια υγεία και να υπονομεύει τον χαρακτήρα της ως κοινωνικό αγαθό μεταθέτοντας το «πρόβλημα» σε «επιδημιολογικές ζώνες», βρεθήκαμε για άλλη μια φορά εμείς και αλληλέγγυοι/υες που σταθήκαμε έμπρακτα στους κατοίκους της περιοχής καταγγέλοντας αυτές τις στάσεις και προσφέροντας προστατευτικές μάσκες κατά του COVID-19. Φυσικά, σε σχέση με τον Ιατρικό Σύλλογο Λάρισας, γνωρίζουμε επίσης ότι μεγάλο μέρος της συστασής του αποτελείται και από γιατρούς που έχουν ήδη επαγγελματικές σχέσεις ( ή θα επιθυμούσαν ) με μεγάλες ιδιωτικές κλινικές, όπως το ANIMUS, διασφαλίζοντας μεγαλύτερους μισθούς μέσα από την αξιοποίηση των δημόσιων ασφαλιστικών ταμείων και του νοσοκομείου για την διαμόρφωση ενός ιδιωτικού τους πελατολογείου. Η πρακτική της παράπεμψης σε ιδιωτικές κλινικές από κάποιους νοσοκομειακούς γιατρούς δεν υπονομεύει απλώς την δημόσια παροχή υγείας αλλά καθιστά και τη ιδιωτικοποίηση της «αναπόφευκτο» κακό, αποκρύπτωντας τα δίκτυα οικονομικών σχέσεων, αναγνωρισιμότητας και αλληλοεξάρτησης που έχουν αναπτυχθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Για ποιόν λόγο ένας τέτοιος θεσμός, που δεν έχει βγάλει καμία άλλη ανακοίνωση καταγγελτικού χαρακτήρα, εν μέσω των ιατρικών ελλείψεων και ανεπαρκειών που έχουν αναδειχτεί επί επιδημίας, να ακολουθήσει την εξής καταγγελτική γραμμή ενάντια στην δράση μας, αν όχι επειδή σε κάποια σημεία συναντιούνται τα συμφεροντά τους με αυτά του επιχειρηματία Νταβέλη;
Τέλος, ας εξετάσουμε την ανακοίνωση του Συλλόγου Εργαζομένων ANIMUS, κινούμενη στα ίδια πλαίσια με την ανακοίνωση του εργοδότη τους. Κανένας από τους εργαζόμενους, όπως πληροφορηθήκαμε, τουλάχιστον από αυτούς που υπέστησαν τις μειώσεις, δεν γνωρίζει για την ύπαρξη αυτού του συλλόγου. Γεγονός που μας οδηγεί στο συμπέρασμα πώς αυτός ο σύλλογος αποτελεί άλλον έναν κρυμμένο άσσο, διασφάλισης κύρους και συμφερόντων, στο μανίκι του επιχειρηματία. Σε αυτό συνηγορεί και η γνωστή πλέον υπόθεση με το Ι.Κ.Α το 2014, όπου επικαλέστηκε ξανά την βοήθεια (απ’ ότι φαίνεται ”δικών” του εργαζομένων που σχετίζονται με τον παραπάνω σύλλογο) από ένα μέρος του συλλόγου εργαζομένων του όμιλου ANIMUS, που ήταν πρόθυμο να ψευδομαρτυρήσει για χάρη του. Όλοι αυτοί οι φορείς παρουσιάζονται σαν θύλακες κοινωνικής ευθύνης, ενώ τα αφεντικά/επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται κάνοντας μπίζνες στον τομέα της υγείας σαν ευεργέτες της κοινωνίας. Κατί τέτοιο, φυσικά, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα εφόσον το μόνο τους κίνητρο είναι το κέρδος με κάθε μέσο, είτε εκμεταλλευόμενοι το εργατικό τους δυναμικό, είτε την πολιτική συγκυρία.
Για όσους βιάζονται, αντίστοιχα, να μιλήσουν για την ”αντικοινωνικότητα” της Κατάληψη Ντουγρού ας τους υπενθυμίσουμε τι έχει κάνει στα 4 χρόνια που υπάρχει στην πόλη της Λάρισας. Αρχικά η απρόσκοπτη συμμετοχή μας σε κάθε κοινωνικό ζήτημα που έχει πάρει δημόσια έκταση, είτε σαν Ντουγρού είτε μέσω κάποιας συλλογικότητας που στεγάζεται στο χώρο της κατάληψης, δεν λείψαμε από απεργιακές συγκεντρωσεις και παρεμβάσεις σε χώρους εργασιας, αντιφασιστικες δρασεις και πορείες, διαμαρτυρίες σχετικά με το δικαίωμα στην έκτρωση και σε φεμινιστικές συγκεντρώσεις. Παράλληλα την περιοδο της οικονομικης κρισης πραγματοποιούσαμε παρεμβάσεις σε Δ.Ε.Η. και Δ.Ε.Υ.Α.Λ. για την επανασύνδεση του ρεύματος και του νερού σε σπίτια που το είχαν ανάγκη και σε αγώνες κατά των πλειστηριασμών α’ κατοικίας, μιας και το διαρκές μας πρόταγμα είναι η δυνατότητα παροχής στέγης, νερού και ρεύματος σε όλους και όλες. Να θυμίσουμε επίσης στην περίοδο των έντονων προσφυγικών ροών τις αποστολές αλληλεγγύης μας στην Ειδομένη για να βοηθήσουμε στο ομαλό πέρασμα των προσφύγων από τα ελληνικά σύνορα, φιλοξενήσαμε δεκάδες πρόσφυγες με μικρά παιδιά στους χώρους της κατάληψης, καθώς και διανείμαμε τεράστιες ποσότητες τροφίμων και ρούχων στην Ειδομένη, στον πρόχειρο καταυλισμό στο πρώην εργοστάσιο της RΟCΑ και στο Κουτσόχερο. Στο χώρο της Ντουγρού λειτουργούν ανοιχτές για όλους δομές όπως είναι η δανειστική βιβλιοθήκη, το βιβλιοπωλείο, ο χώρος εκδηλώσεών, το γυμναστήριο, το χαριστικό παζάρι ρούχων, ο λαχανόκηπος και η δομή της στέγης. Στην κατάληψη επίσης πραγματοποιούνται συλλογικές κουζίνες και πολιτικά καφενεία όπως και πλήθος άλλων πολιτικών εκδηλώσεων, βιβλιοπαρουσιάσεων, προβολών, καθώς και πολιτιστικών δρώμενων από απλά καθημερινά μπαρ μέχρι θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες. Πιο συγκεκριμένα, κατά την περίοδο της πανδημίας, η κατάληψη Ντουγρού με την στήριξη του αλληλέγγυου κόσμου, κατάφερε μέσα σε δυο μήνες να κατασκευάσει και να προσφέρει δωρεάν μάσκες στους 800 κρατούμενους των φυλάκων Λάρισας, στους περίπου 85 τρόφιμους και τους 25 εργαζόμενους του γηροκομείου της πόλης ,50 στην αυτοοργανομένη δομή του κοινωνικού ιατρείου, 300 στην Νέα Σμύρνη, 400 στον καταυλισμό των Κούρδων πολιτικών προσφύγων στο Λαύριο και 200 στην προσφυγική κατάληψη της Αθήνας Νοταρά. Τελικός στόχος ήταν ο προσφυγικός καταυλισμός στο Κουτσόχερο όπου δόθηκαν 1500 μάσκες για όλες τις ηλικίες μαζί με 85 πακέτα με βρεφικές πάνες.
Όλες αυτές οι κινήσεις αλληλεγύης όσο ο Α. Νταβέλης και οι συνεργάτες του(κυβερνητικοί και όχι μόνο) σχεδίαζαν ακόμα την πολυπόθητη επένδυση κατασκευής μασκών που εν τέλει υλοποιήθηκε, ένα μήνα αργότερα. Φυσικά μια επένδυση χωρίς ιδιαίτερα ρίσκα αφού η κυβέρνηση σκοπεύει να αγοράσει μεγάλη ποσότητα μασκών υπερκαλύπτοντας έτσι το κόστος διαφυλάσσοντας παράλληλα στους εργαζόμενους/ες ελαστικές και άθλιες συνθήκες εργασίας. Η κοινωνική δράση μας και η αυτοοργανωσή μας, όσο οι ιδιωτικές πρωτοβουλίες ξεπηδάνε στον απόηχο της επιδημικής καταστροφής, δεν σταματά, καθώς από τις αρχές Απρίλη μέχρι σήμερα, συνεχίζουμε την συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης για όλες και όλους τους εξαθλιωμένους/ες αυτού του κόσμου. Σε αυτό το σημείο διερωτόμαστε: ποιοί είναι οι «αντικοινωνικοί», όπως τέθηκε στην καταγγελία και ποιοί εξαπολύουν «ανήθικες επιθέσεις» και προς τα ποιούς/ες; Εμείς από πλευράς μας, το μόνο που έχουμε να προτείνουμε στον Α. Νταβέλη, είναι να αποσύρει την δημόσια και ιδιωτική ασφάλεια που έχει προσλάβει αυτές τις μέρες από την γειτονιά μας, καθώς τα ποσά που δαπανά θα ήταν αποτελεσματικότερο να δοθούν σε δωρεές ξεπλύματος του ονοματός του. Όσο για τους πολιτικούς φίλους και τα δίκτυα αλληλοεξάρτησης που στήνονται από τα πάνω για τα κέρδη των από τα πάνω, ξέρουμε πολύ καλά πως ο μόνος τρόπος για να κατευνάσουν την λύσσα τους για ό,τι στέκεται εμπόδιο στα σχεδιά τους είναι η καταστολή. Όμως οι καταλήψεις, δεν είναι τα ντουβάρια των κτηρίων που βρίσκονται υπό κατάληψη και γι’ αυτό όλα τα λουκέτα του κόσμου δεν είναι αρκετά για να εξαφανίσουν από τον πολεοδομικό χάρτη την υπαρξή τους.
ΣΤΙΣ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΣΤΗΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΠΙΖΝΕΣ