Αλληλεγγύη στα σώματα που αντιστέκονται στους καταπιεστές τους
Στα μέσα προς τέλη Σεπτέμβρη του 2021 καθηγήτρια από τη Λάρισα υπέστη βιασμό από τον τότε προϊστάμενο της (έχει τεθεί σε αργία από το 2021) ανώτερου στελέχους της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Λάρισας. Η καταγγέλλουσα ανέφερε το συμβάν μετά από λίγο καιρό στο στενό της περιβάλλον και στην συνέχεια απευθύνθηκε στις δικαστικές αρχές. Η δίκη διακόπηκε στις 15 Ιουνίου. Η δίκη συνεχίζεται την Πέμπτη 29 Ιουνίου, κεκλεισμένων των θυρών, στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Τρικάλων
Το βίωμα της εκπαιδευτικού από το αφεντικό της δεν αποτελεί κάποιο μεμονωμένο περιστατικό, αλλά έρχεται να προστεθεί σε μια μεγάλη λίστα βιασμών, παραβιαστηκών συμπεριφορών και έμφυλης κακοποίησης, επιβεβαιώνοντας μας για ακόμα μία φορά τις συνέπειες τις πατριαρχίας πάνω στα σώματα των θηλυκοτήτων. Πιο συγκεκριμένα, δεν συναντάμε πρώτη φορά την χρήση της εξουσίας που απολαμβάνουν άτομα με υψηλά υφιστάμενες θέσεις όπως στην προκειμένη, ώστε να εκμεταλλευτούν την θέση ισχύος τους πάνω στα εργαζόμενα άτομα. Η παρότρυνση από την μεριά των εξουσιαστών είναι πάντα η ίδια, κράτα το στόμα σου κλειστό, κάνε ο,τι σου λέω εγώ και δεν θα αντιμετωπίσεις (περαιτέρω) αρνητικές συνέπειες, γι’ αυτό στον κύκλο αποσιώπησης, μετατόπισης ευθύνης, αμφισβήτησης της εγγενούς αξίας -μέχρι και του δικαιώματος στην ζωή- των γυναικών και λοιπών έμφυλα καταπιεσμένων ατόμων, έρχεται να παίξει κομβικό ρόλο μέρος της κοινωνίας και τα ΜΜΕ ώστε να κατευνάσουν τα πνεύματα μετά από κάθε δημοσιοποίηση περιστατικών έμφυλης βίας.
Σε μια βαθιά πατριαρχική κοινωνία κάθε καταγγελία τέτοιων περιστατικών αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο:
1. Αμφισβήτηση του βιώματος της από την κοινωνία και μέχρι τις δικαστικές αίθουσες, κάθε στιγμή που η νομική οδός αποτελεί μονοπάτι προς αναζήτηση δικαίωσης.
2. Μετατόπιση της ευθύνης από τον θύτη στο θύμα και σε αποδιοπομπαίους τράγους όπως την μέθη/επήρεια ουσιών, την πιο στενή σχέση που υπήρχε μεταξύ τους, την ψυχική κατάσταση/υγεία του θύτη.
3. Ηθική δολοφονία της καταγγέλουσας, έρχεται σε συνέχεια με τις προσπάθειες απ ενοχοποίησης του δράστη και απασχολείται με την «δολοφονία» του χαρακτήρα της καταγγέλουσας, βρίσκοντας κάθε «ψεγάδι» που μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον της, ώστε να λάβει αυτή όλο το βάρος της ευθύνης για όσα συνέβησαν με χιλιοειπωμένες φράσεις όπως: τι έκανε τέτοια ώρα, τι ήθελε και πήγε μαζί του, γιατί ήταν έτσι ντυμένη, γιατί δεν κάλεσε για βοήθεια, γιατί δεν μίλησε νωρίτερα κλπ. Αρνούμαστε να βάλουμε ερωτηματικό στα παραπάνω «ερωτήματα» γιατί ξέρουμε πως απλά αποτελούν σημεία εκκίνησης μιας αισχρής συζήτησης που καταφέρνει, ασχέτως με τις επιμέρους τοποθετήσεις, να σκοτώσει ηθικά τα άτομα που καταγγέλλουν.
Εμείς λοιπόν γνωρίζοντας καλά όλα τα παραπάνω, έχουμε πάρει θέση. Στεκόμαστε ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας και δεν αφήνουμε τις αφηγήσεις του κράτους και των μηχανισμών του (δικαστικό σύστημα, ΜΜΕ, αστυνομία κ.α.) και μέρους της κοινωνίας να σκοτώσουν ξανά και ξανά το άτομο που καταγγέλλει. Ξέρουμε ποια είναι η θέση μας σε αυτόν τον πατριαρχικά, ταξικά, φυλετικά, και ετεροκανονικά δομημένο κόσμο. Η θέση μας είναι δίπλα σε όσα άτομα αγωνίζονται ενάντια στους καταπιεστές τους με οποιονδήποτε τρόπο. Αφήνουμε χώρο στην ανάπτυξη ουσιαστικών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων, αλλά δεν θα δώσουμε σπιθαμή γης σε όσους εκμεταλλεύονται τις θέσεις εξουσίας που κατέχουν. Δεν θα συμμετέχουμε στον κανιβαλισμό εντός της κοινωνίας-ανοχής και συγκάλυψης. Μέχρι η αντι-βία να είναι όντως περιττή, θα απαντάμε με κάθε μέσο στην βία που δεχόμαστε.
Και τώρα λίγα λόγια για την αστική δικαιοσύνη…
Γνωρίζουμε πως η καταφυγή στην αστική δικαιοσύνη αποτελεί έναν δρόμο για πολλές θηλυκότητες. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι το δικαστικό σύστημα όπως είναι δομημένο όχι μόνο δεν δικαιώνει τις θηλυκότητες αλλά τις βάζει σε μία διαδικασία επανατραυματισμού, θυματοποίησης και πολύ συχνά εξευτελισμό της αξιοπρέπειάς τους. Οι χρονοβόρες και κοστοβόρες δίκες σε περιπτώσεις βιασμών, αναγκάζουν το θύμα να έρχεται αντιμέτωπο με τον ίδιο της το βιαστή αλλά και να αναβιώνει συνέχεια το συμβάν σε συνδυασμό με την κοινωνική κατακραυγή και τον στιγματισμό που δέχεται. Το δικαστικό σύστημα με αυτό τον τρόπο καταφέρνει να αποτρέψει πολλές θηλυκότητες από το να γνωστοποιήσουν περιστατικά βιασμού αντιλαμβανόμενες και τη ψυχοφθόρα διαδικασία, την οποία θα υποστούν, αλλά εξηγεί και πληθώρα των περιστατικών που βγαίνουν στην επιφάνεια μήνες ή ακόμη και χρόνια αφότου συνέβησαν.
Καταλήγουμε, λοιπόν, στο ότι γνωρίζουμε πως η αστική δικαιοσύνη είναι ταξική, βαθιά σεξιστική, πατριαρχική – ετεροκανονική και ρατσιστική και καμία εμπιστοσύνη δεν μπορούμε να έχουμε σε αυτή. Παρόλα αυτά, αντιλαμβανόμαστε δυστυχώς πολλές φορές την καταφυγή στην αστική δικαιοσύνη ως μονόδρομο, και λόγω της έλλειψης – ανεπάρκειας δικών μας δομών διαχείρισης τέτοιων περιστατικών. Γι΄ αυτό στεκόμαστε και θα στεκόμαστε αλληλέγγυα σε όποια θηλυκότητα επιλέγει – αναγκάζεται να αντισταθεί στον καταπιεστή της μέσω αυτής της οδού.
Κατάληψη Ντουγρού