https://vlahodanes.espivblogs.net/
Ποι@ είμαστε
Οι ‘’Βλαχοντάνες’’ είμαστε μία queer/φεμινιστική ομάδα που δραστηριοποιείται στην πόλη της Λάρισας από το 2018. Από την αρχή λειτουργίας της συνέλευσης προσπαθήσαμε να διεκδικήσουμε την ορατότητα μας και ενεργήσαμε εξωστρεφώς. Παράλληλα όμως επικεντρωθήκαμε στη ζύμωση μεταξύ μας και στην αυτομόρφωση μας γύρω από ζητήματα που αφορούν την καταπίεση του φύλου και της σεξουαλικότητας, το διαθεματικό φεμινισμό αλλά και διάφορες άλλες καταπιέσεις που απορρέουν από την εξουσιαστικά δομημένη κοινωνία στην οποία ζούμε. Ως αντιεξουσιάστριες, αναγνωρίζουμε πως όλες οι καταπιέσεις και όλες οι εξουσιαστικές τάσεις που αντιμετωπίζουμε καθημερινά, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους και προφανώς η παραγωγή πολιτικού λόγου και η δράση πάνω σε αυτές είναι κάτι που έχει θέση στην πολιτική μας. Ζητήματα όπως η ταξική πάλη, ο θεσμός της αστυνομίας, η πατριαρχία, η ετεροκανονικότητα, ο θεσμός του στρατού και οι παραγόμενες συμπεριφορές που προάγει, η λογική του πολέμου εντός και εκτός συνόρων προς όσα εκτοπίζονται από τα κυρίαρχα εθνικά αφηγήματα, η θρησκεία όπως και πολλά άλλα που απασχόλησαν το εσωτερικό μας.
Η συνέλευση μας τα πρώτα δύο χρόνια επιλέξαμε να λειτουργεί με τη λογική της κλειστής συλλογικότητας, προσπαθώντας να δώσουμε χώρο και χρόνο στις ευατές μας να γνωριστούμε μεταξύ μας, να εξελίξουμε η μία το άλλο και να δομήσουμε τον πολιτικό μας λόγο. Λειτουργούμε οριζόντια, χωρίς ιεραρχία, πέρα από καθοδηγητές και κομματικές λογικές, με μέλημα μας την αμοιβαία εμπιστοσύνη και συντροφικότητα.
Δραστηριοποιούμαστε σε κοινωνικούς χώρους, στέκια, καταλήψεις και στον δημόσιο χώρο, έτσι ώστε να να κοινωνικοποιήσουμε τον αγώνα μας. Θεωρούμε απαραίτητο να αξιοποιούμε τα παραπάνω, με σκοπό να αλληλοενδυναμώνονται τα εγχειρήματα που κρίνουμε ως φιλικά προσκείμενα αλλά και να δημιουργούμε και άλλα πεδία συνάντησης με όσ@ ενδιαφέρονται. Η ύπαρξη μας σε τέτοιους χώρους μας δίνει τη ευκαιρία να ζυμωθούμε με άλλα πολιτικά υποκείμενα και άλλες συλλογικότητες και όλα μαζί να παλέψουμε ενάντια σε όλες τις εξουσίες που καταδυναστεύουν το μυαλό, τις ζωές, τα σώματα και τις επιθυμίες μας.
Επιλέξαμε να στεγαστούμε σε κατάληψη, εφόσον αντιλαμβανόμαστε την λογική του ενοικίου ως την διαιώνιση της χρηματικής εκμετάλλευσης των αναγκών μας, καθώς επίσης αντιλαμβανόμαστε τις πολιτικές καταλήψεις ως εστίες αγώνα, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
Ειδικά στην επαρχία η παρουσία μας και η εκκίνηση των πολιτικών μας μέσα από τις καταλήψεις αλλά και ως απόρια αυτού, η συνάντηση και ζυμωσή μας και με άλλες πολιτικές ταυτότητες, θεωρούμε ότι άνοιξε ζητήματα, έφερε κρίσιμες ρωγμές και συμφωνίες, ενώ ταυτόχρονα διεύρυνε το πεδίο δράσεων.
Αναλύοντας το queer:
Aναγνωρίζουμε το queer ως οτιδήποτε είναι ανοίκειο προς το κανονικό, το νόμιμο, το κυρίαρχο. Ωστόσο, δεν υπάρχει συγκεκριμένη ερμηνεία. Ουσιαστικά, έχει διττό περιεχόμενο. Αφενός επανεισάγει έναν χαρακτηρισμό που επί χρόνια αποδίδονταν υποτιμητικά και ειρωνικά στα ομοφυλόφιλα άτομα, προκειμένου να τα μειώσει και να τα στιγματίσει κοινωνικά και αφετέρου, ο όρος queer εξακολουθεί, να διατηρεί την καθιερωμένη στην αγγλική γλώσσα τρέχουσα σημασία του, δηλαδή, το αλλόκοτο, το παράξενο, το παράδοξο, αυτό που δεν είναι δυνατόν να κατηγοριοποιηθεί, να ενταχθεί στις νόρμες. Αντιλαμβανόμαστε και χρησιμοπουούμε το queer ως αυτό που αποσταθεροποιεί, υπονομεύει και ανατρέπει τους κατεστημένους τρόπους εννόησης, πρόσληψης, ταξινόμησης των στερεοτυπικών ταυτοτήτων φύλου και σεξουαλικότητας. Παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει συμφωνία στα όρια του ορισμού του «queer», σε γενικές γραμμές θεωρούμαι ότι αντιστέκεται στην ετεροκανονικότητα και επικεντρώνεται στις ασυμβατότητες μεταξύ βιολογικού φύλου (sex), κοινωνικού φύλου (gender) και σεξουαλικότητας. Μάλιστα, επιδεικνύοντας το ανέφικτο του να υπάρχει «φυσική» σεξουαλικότητα, φτάνει στο σημείο να αμφισβητεί την ορθότητα όρων όπως το «άνδρας» και «γυναίκα». Εμείς μέσα από την queer δράση μας, επιχειρούμε μια ριζική αναπραγμάτευση του φύλου και της σεξουαλικότητας, καθώς και των ταυτοτήτων που παράγουν. Η οικογένεια, η συγγένεια, οι εντός των θεσμών αυτών έμφυλες λειτουργίες και τα πρότυπα σεξουαλικότητας που υπονοούν, δημιουργούν ρόλους καταπιεστών/καταπιεζόμενων, σχέσεις εκμετάλλευσης και κοινωνικές συνθήκες που καλούμαστε να επέμβουμε και να ανατρέψουμε, ώστε να τις χτίσουμε εκ νέου στη βάση της λογικής πως όλες οι έμφυλες και σεξουαλικές ταυτότητες είναι ανοιχτές, ρευστές και ασταθείς. Για εμάς, οι καταπιέσεις δεν ιεραρχούνται. Αφού δεν ιεραρχούνται οι καταπιέσεις, αντίστοιχα δεν µπορούν να ιεραρχηθούν ως δευτερεύοντες ή υποδεέστεροι οι αγώνες. Άρα ο μόνος δρόμος που μπορούμε να δούμε ως επιλογή είναι αυτός του ανυποχώρητου και ασυμβίβαστου αγώνα, έως ότου αφανίσουμε και την τελευταία σπιθαμή ρατσισμού, σεξισμού, πατριαρχίας, φασισμού και κάθε είδους εξουσίας. Θα δημιουργούμε πάντα ρήγματα στο υπάρχον και θα αντιμαχόμαστε ότι οριοθετεί τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας σε συμπεριφορικούς κανόνες, διεκδικώντας το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα μας του να εκφραζόμαστε και να ζούμε ελεύθερα.
