Ανάρτηση πανό

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:

Στις 21 Οκτωβρίου θα πραγματοποιηθεί η δίκη των τριών αστυνομικών που δολοφόνησαν τον Βασίλειο Μάγγο μπροστά στα δικαστήρια του Βόλου.

Στις 13 Ιουνίου του 20, μία μέρα πριν τον βασανισμό του , πραγματοποιείτε διαδήλωση ενάντια στην καύση των σκουπιδιών της ΑΓΕΤ – ΗΡΑΚΛΗΣ, οι μπάτσοι επιτέθηκαν στην μεγάλη πορεία δέκα χιλιάδων ατόμων τέσσερεις φορές πετώντας χημικά και δέρνοντας κόσμο ανεξαρτήτως ηλικίας, συλλαμβάνοντας αρκετά άτομα. Tην Κυριακή 14 Ιουνίου 2020 στην πλατεία Ελευθερίας στο Βόλο, κατά τη διάρκεια συγκέντρωσης αλληλεγγύης στους συλληφθέντες της διαδήλωσης της προηγούμενης ημέρας ο Βασίλης στοχοποιείται και ξυλοκοπείται αναίτια και βάναυσα από μία διμοιρία των ΜΑΤ και των ΟΠΚΕ . Ο βασανισμός του συνεχίζεται στο ασφαλίτικο όχημα και μέσα στο αστυνομικό τμήμα με ξύλο και βρισιές, με αποκορύφωμα να τον πετάξουν έξω από το τμήμα για να μην τον πάνε στο νοσοκομείο και αναγκαστούν να δώσουν λόγο για τις πράξεις τους. Αφού τον βρήκαν κάποιοι άνθρωποι τον οδήγησαν στο νοσοκομείο όπου εκεί διαγνώστηκε με έξι κατάγματα πλευρών, θλάσεις στο συκώτι και τη χοληδόχο κύστη . Η ψυχολογική και σωματική βία που υπέστη από τους μπάτσους οδήγησε τον Βασίλη Μάγγο ένα μήνα μετά στον θάνατο.

Έχουμε δει τους μπάτσους αμέτρητες φορές από κοντά και μέσα από βίντεο που δημοσιεύονται, να μας ξυλοκοπούν, να μας πνίγουν με χημικά, να ‘’ορμούν’’ στα σώματα παιδιών , ηλικιωμένων , εργατριών /ες, φοιτητριών /ες, μεταναστριών/ες, ανθρώπων με αναπηρίες και να στοχοποιούν αγωνιστές/ριες και μέλη του α/α χώρου. Η λίστα με τις αστυνομικές δολοφονίες είναι τεράστια, μόνο την περίοδο της μεταπολίτευσης τα θύματα τις ανέρχονται σε πολλές δεκάδες, από τον Κουμή, την Κανελλοπούλου και τον Καλτεζά μέχρι τον Μάγγο , τον Γρηγορόπουλο , τη Zackie και τον Σαμπάνη. Ανάμεσα στις κρατικές δολοφονίες δεν ξεχνάμε τον μόνιμο πόλεμο που εξελίσσεται στα σύνορα του ελληνικού κράτους , με θύματα εκατοντάδες μετανάστες/τριες που πνίγονται στο αιγαίο καθημερινά και δολοφονούνται άμεσα η έμμεσα από κάθε λογής ένστολο καθίκι είτε της ΕΛΑΣ είτε του λιμενικού είτε της συνοριοφυλακής . Η κρατική βία είναι κανονικοποιημένη και πλασάρεται από το κράτος ως αναγκαιότητα για “την προστασία του πολίτη”, της “δημόσιας τάξης και ασφάλειας”, ενώ οι δολοφονίες είναι και αυτές εξίσου κανονικοποιημένες στα πλαίσια της διατήρησης του αστικού καθεστώτος τους. Οι ενέργειες των μπάτσων νομιμοποιούνται αφού παίρνουν τα εύσημα από υπουργούς και υφυπουργούς και ξεπλένονται από τα κανάλια και τους δικαστές. Κραυγαλέο παράδειγμα των όσων λέμε αποτελεί και η υπόθεση του Μάγγου. Δυο μήνες μετά την επίθεση στον Β. Μάγγο, η κυβέρνηση υπερασπίζεται τους μπάτσους του Βόλου ,λέγοντας πως “έδρασαν με κατάλληλο τρόπο απέναντι σε βίαιη και απειλητική συμπεριφορά” , ενώ το δικαστήριο στήνει δικογραφία εναντίον του νεκρού πλέον Βασίλη. Στην πραγματικότητα όχι μόνο λένε ψέματα αλλά συγκαλύπτουν και διατηρούν την αστυνομική βία, τους λένε σκοτώστε ελεύθερα. Η μηδενική λογοδοσία, η ατιμωρησία και η συνεχής συγκάλυψη από κάθε κρατικό θεσμό είναι αυτή που τους οπλίζει τα χέρια .

Η δικαιοσύνη εξυπηρετεί την άρχουσα αστική τάξη και τα συμφέροντα της . Δεν θα μπορούσε να αποδώσει πραγματικές κατηγορίες σε φονιάδες και κακοποιητές αστυνομικούς, παρά μόνο να τους πετάξει στα μαλακά και εν τέλει να τους αποφυλακίσει όπως έκανε πάμπολες φορές . Το είδαμε να συμβαίνει με τον Κορκονέα με αναγνώριση ελαφρυντικού σύννομου βίου , με την αθώωση των 4 μπάτσων, δολοφόνων του Ζακ , με τους άλλους 7 του Σαμπάνη αλλά και με την αθώωση μπάτσων του Χρήστου Χρονόπουλου , ενός ατόμου που μετά από ασύστολο ξυλοδαρμό τον αφήσαν ανάπηρο. Σε αναντιστοιχία είδαμε επίσης σε τοπικό επίπεδο την εκδικητικότητα που χαρακτηρίζει την δικαστική εξουσία όταν ‘’απειλούνται’’ με οποιονδήποτε τρόπο τα παιδιά της : 36 μήνες χωρίς αναστολή για πλημμελήματα , με μια εκ των κατηγοριών να αποτελεί βία κατά αστυνομικών υπαλλήλων , στην οποία ουδέποτε θα μπορούσε να προβεί ο κατηγορούμενος εφόσον βρισκόταν με χειροπέδες στο περιπολικό.

Κανένας νόμος δεν υφίσταται όταν οι μόνοι που αφήνονται ελεύθεροι είναι οι βιαστές , οι μπάτσοι και οι μεγαλοαστοί , κανένας νόμος και δικαιοσύνη δεν υφίσταται όταν μπορούν και κατασκευάζονται υποθέσεις και να προφυλακίζουν χωρίς τεκμήρια , όταν μπορούν να τους καταπατούν όταν πρόκειται για αγωνιστές (Μιχαηλίδη ) όταν μπορούν να φυλακίζουν για έμπρακτη αλληλεγγύη (Σταθόπουλο), ακόμα και όταν ποινικοποιείται το πιο απλό, να προσπαθείς να διαφύγεις ,προασπίζοντας το δικαίωμα σε μια ζωή άξια να βιωθεί, από έναν ιμπεριαλιστικό ,οικονομικό ή οικολογικό πόλεμο. Κανένα άτομο δεν μπορεί να τρέφει αυταπάτες για το ρόλο της αστυνομίας και της αστικής δικαιοσύνης, καμία ουσιαστική δικαίωση δεν περιμένουμε από αυτή, όποιο δικαίωμα έχει κατακτηθεί, κερδήθηκε με δράσεις και διεκδικήσεις έξω από θεσμούς και ενδιάμεσους, συλλογικά από την βάση της κοινωνίας για αυτή την ίδια!