Στις 20/5 καλέσαμε συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συντρόφους και αγωνιστές που δικάζονταν για την δράση τους ενάντια στους πλειστηριασμούς το 2018.
Μετά από πολλές ώρες διάρκειας η δίκη ολοκληρώθηκε με την αθώωση των συντρόφων και αγωνιστών.
Το κείμενο της παρέμβασης:
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ
Το περασμένο διάστημα, συμμετείχαμε ενεργά στον αγώνα ενάντια στους πλειστηριασμούς. Μοιράσαμε κείμενα, κολλήσαμε αφίσες, αναρτήσαμε πανό με τον λόγο μας, στηρίξαμε με την παρουσία μας τις συγκεντρώσεις. Ως αποτέλεσμα εφτά άτομα συνολικά, δύο εκ των οποίων είναι σύντροφοι μας, διώκονται για αυτόν μας τον αγώνα με την κατηγορία ‘‘αντίσταση από κοινού κατ εξακολούθηση’, με τη δίκη να ορίζεται για την Παρασκευή 20/5.
Την τελευταία δεκαετία, κράτος και κεφάλαιο έχουν κλιμακώσει τη γενικευμένη επίθεσή τους στις πιο ευάλωτες και καταπιεσμένες κοινωνικά ομάδες, με μειώσεις μισθών και συντάξεων, καταπάτηση εργασιακών δικαιωμάτων, υπερφορολόγηση, ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων υπηρεσιών και κοινωνικών αγαθών, πλειστηριασμούς πρώτων κατοικιών. Μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας αντέδρασε και αντιδράει σε αυτή την κατάφωρη επίθεση και όπως κάνει πάντα, το κράτος απάντησε και απαντάει με βία στις κοινωνικές αυτές αντιστάσεις. Οι διώξεις στην πόλη μας αλλά και αλλού, αποτελούν μέρος του σχεδίου καταστολής των αγώνων ενάντια στους πλειστηριασμούς. Το ελληνικό κράτος βλέποντας τις ολοένα και δυναμικότερες κοινωνικές αντιστάσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, κλιμάκωσε την καταστολή του, δημιουργώντας αρχικά την πλατφόρμα των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, και σε δεύτερο χρόνο, ψηφίζοντας τον νόμο για τις αυτεπάγγελτες διώξεις (πλέον και σε ιδιωτικούς χώρους). Σε πολλές περιπτώσεις, οι δυνάμεις καταστολής άσκησαν βία στα ειρηνοδικεία, χτυπώντας και ρίχνοντας χημικά με αποτέλεσμα τον τραυματισμό πολλών διαδηλωτών. Οι αυτεπάγγελτες διώξεις δεν ήρθανε για εμάς από το πουθενά, ούτε αποτελούν ένα μεμονωμένο περιστατικό καταστολής ενός αγώνα. Το κράτος, για να διαιωνίσει την κυριαρχία του και να διαφυλάξει τα κέρδη του κεφαλαίου, καταστέλλει, με όλα τα μέσα, όποιον/α αντιστέκεται στους νόμους τους. Το έργο ίδιο και απαράλλαχτο. Κερδισμένες οι τράπεζες, χαμένοι εμείς. Μέχρι το τέλος του χρόνου, από το 2019, εκατοντάδες πρώτες κατοικίες κατέληξαν σε χέρια τραπεζών. Μάλιστα το κράτος διευκόλυνε ακόμη περισσότερο την διαδικασία για τις τράπεζες, προσφέροντάς τους το δικαίωμα να νοικιάσουν τα σπίτια αυτά στους πρώην ιδιοκτήτες τους, οι οποίοι μπορούν μεν να τα πάρουν πίσω, πληρώνοντας ενοίκιο για 12 χρόνια, αλλά δεν μπορούν να το αγοράσουν πίσω ακόμη και αν έχουν τα χρήματα να το κάνουν. Το 80% των ακινήτων που πλειστηριάζονται, καταλήγουν στις τράπεζες, και το 20% σε ιδιώτες. Σημαντικό είναι να ειπωθεί, ότι τα ακίνητα πλειστηριάζονται, όχι στην αντικειμενική τους αξία, αλλά στη εμπορική, πράγμα που εξασφαλίζει υπερκέρδος για τις τράπεζες. Φυσικά, στα χρόνια της αφθονίας, τα σπίτια που αγοράστηκαν, ήταν υπερτιμημένα, διότι ήταν πολύ εύκολο να πάρει κάποιος δάνειο από τις τράπεζες. Όμως τα χρόνια της αφθονίας πέρασαν, η καπιταλιστική κρίση έφερε γενικευμένη οικονομική κρίση και τα μέτρα του κράτους για τη διαχείριση του δημόσιου χρέους ήταν καθοριστικά για τη συνέχεια στο ζήτημα. Οι μισθοί μειώθηκαν, τα δάνεια τελείωσαν και οι δανειστές έμειναν “ξεκρέμαστοι”, χωρίς να μπορούν να τα αποπληρώσουν με αποτέλεσμα το κράτος να βγάλει στο σφυρί τα σπίτια τους, εν ονόματι των τραπεζών. Το επόμενο βήμα θα είναι οι εξώσεις. Ο φόβος του κράτους βέβαια είναι να μη δημιουργηθούν μαζικά κινήματα αντίστασης όπως στην Ισπανία. Στη γειτονική χώρα, λιγότερο από δέκα χρόνια πριν, οι εξώσεις αποτελούσαν καθημερινό φαινόμενο και έπληξαν εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες. Βλέποντας το παράδειγμα αυτό λοιπόν και καθώς θυμόμαστε καλά τον περίφημο νόμο “φίμωτρο”, ο οποίος ποινικοποιούσε τις κινήσεις αλληλεγγύης σε αυτούς που έχαναν τα σπίτια τους, κατανοούμε πως οι καταστάσεις δε διαφέρουν και πολύ.
Εμείς σαν καταληψίες εναντιωνόμαστε στην ιδιοκτησία αλλά αναγνωρίζουμε και υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στη στέγη. Η στέγη, το νερό και το ρεύμα είναι κοινωνικά αγαθά και θεωρούμε αυτονόητη την ελεύθερη πρόσβαση όλων σε αυτά. Από εδώ και πέρα, είναι στο χέρι μας, να υπερασπιστούμε τις πολιτικές μας θέσεις, το δίκιο, τους εαυτούς μας. Να στρέψουμε το βλέμμα προς μια μαχητική κατεύθυνση, όπου οι αγώνες θα δίνονται καθημερινά στους δρόμους, εκεί που κερδίζονται οι μάχες για ένα καλύτερο αύριο εκεί που οι νόμοι τους “δικάζονται” επί της ουσίας, εκεί που γεννιέται η συλλογική αντίσταση. Απέναντι στην γενικευμένη και συνεχόμενη υποτίμηση των ζωών μας, διεκδικούμε το δικαίωμα για μια αξιοπρεπή ζωή. Προτάσσουμε την αλληλεγγύη μεταξύ αυτών που βιώνουν τις ανισότητες και τις αδικίες του καπιταλιστικού συστήματος, στεκόμαστε απέναντι σε κράτος και κεφάλαιο, απέναντι σε κάθε εξουσία, με στόχο ένα κόσμο ισότητας και ελευθερίας.
ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΙΣ ΒΙΛΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Η ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ
Κατάληψη Ντουγρού | Τζαβέλα 52
