Την Πέμπτη 17 Νοέμβρη, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση-πορεία για την συμπλήρωση 49 χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Στην προσυγκέντρωση κρεμάστηκαν πανιά, μοιράστηκαν κείμενα, πετάχτηκαν τρικάκια και έγινε μικροφωνική. Η πορεία πραγματοποιήθηκε με έντονο παλμό στο κέντρο της Λάρισας και πλαισιώθηκε από 100+ ατομικότητες, ενώ (δύο) διμοιρίες ΜΑΤ ήταν παρατεταγμένες ξανά στο πλάι.
Απόσπασμα της πορείας:
https://m.youtube.com/watch?v=Po5BsuKII9o&feature=share
Ακολουθεί το κείμενο:
ΦΤΩΧΕΙΑ ΕΞΘΛΙΩΣΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΒΙΑ,ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ
Πριν από 49 χρόνια στις 17 Νοεμβρίου του 1973 ξεκίνησε μια εξέγερση απο φοιτητ(ρι)ες με επαναστατικές και ριζοσπαστικές ιδέες, προκειμένου να δηλώσουν την αντίθεση τους προς το δικτατορικό καθεστώς κατέλαβαν τον χώρο του Πολυτεχνείου, προσελκύοντας με αυτόν τον τρόπο και άλλες μερίδες του πληθυσμού που συνενώθηκαν μαζί τους, όπως εργάτ(ρι)ες,μαθητ(ρι)ες και μερίδες της κοινωνίας που πλαισίωσαν την προσπάθεια, δείχνοντας από μεριάς τους την αντίθεση τους προς το καθεστώς. Η εξέγερση αυτή κλιμακώθηκε με επιθέσεις σε κρατικά κτίρια, διαδηλώσεις και συγκρούσεις με μπάτσους και παρακρατικούς, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε πόλεις όπως η Θεσσαλονίκη και η Πάτρα. Το τέλος της εξέγερσης ήρθε με την επέμβαση του στρατού, όπου τα τανκ έριξαν την κεντρική πύλη, με αστυνομικές δυνάμεις και με ελεύθερους σκοπευτές που πυροβολούσαν από γειτονικές ταράτσες. Η εξέγερση αυτή από μεριάς της, κατάφερε να βάλει φρένο στην φιλελευθεροποίηση της χούντας και αποτέλεσε έναν από τους βασικούς παράγοντες της πτώσης του δικτατορικού καθεστώτος.
Από την δική μας οπτική, δεν αποτελεί καμία έκπληξη η έλευση του δικτατορικού καθεστώτος καθώς, κάθε φορά που το κράτος αμφισβητείται, προκειμένου να εδραιώσει την εξουσία του έναντι των κάτω, ασκεί βια για να υπεραμυνθεί των αστικών αξιών του. Έτσι, το κράτος από μεριάς του, σε θέση άμυνας, γεννά τον φασισμό σπέρνοντας το μίσος και τον θάνατο, πάντα προς όφελος φυσικά του κεφαλαίου. Οι παρακρατικοί και τα φασιστοειδή, οι οποίοι αποτελούν τον βασικό πυλώνα του κράτους από τον εμφύλιο και την χούντα μέχρι το σήμερα έχουν ειδική μεταχείριση από το καθεστώς το οποίο τους ξεπλένει, με κρατικές θέσεις όπως αυτές της αστυνομίας, του στρατού, των μυστικών υπηρεσιών στρέφοντας τους ενάντια σε οτιδήποτε αγωνιζόμενο. Με το πέρασμα των χρόνων και την έλευση της φιλελευθεροποίησης η εξέγερση του Πολυτεχνείου καπηλεύτηκε απο το νεοσύστατο κράτος και τα αστικά κόμματα με σκοπό να τα ξεπλύνει τα φασιστικά χαρακτηριστικά τους αλλά και αποτελεί ένα βολικό μαξιλαράκι για να μπορούν να δικαιολογήσουν την νομιμοφροσύνη τους και δημοκρατικότητα τους.
Η λεγόμενη δημοκρατία του σήμερα παρά την αποποίηση της δικτατορικής περιόδου συνεχίζει τις ‘παλιές καλές¨ πρακτικές, έχοντας μπροστά, δυο στόχους να υλοποιήσει. Αυτοί είναι απο την μια η πλήρης ιδιωτικοποίηση των πάντων, από την οικονομία μέχρι τις δημόσιες δομές και από την άλλη, την συγκεντροποίηση της εξουσίας στον πυρήνα μιας γραφειοκρατικής ελίτ. Η πανδημία αποτέλεσε βούτυρο στο ψωμί του κράτους καθώς του έδωσε την δυνατότητα να υλοποιήσει τα σχέδια του περνώντας αντιεργατικά μέτρα, υποβαθμίζοντας την παιδεία με το νομοσχέδιο Κεραμέως, καταργώντας το άσυλο στις σχολές, στέλνοντας μπάτσους στα πανεπιστήμια(και πειθαρχικό συμβούλιο κ.λπ), εξευτελίζοντας, υποβαθμίζοντας και ιδιωτικοποιώντας την δημόσια υγεία. Με το πέρασμα της πανδημίας και την επιστροφή στην ΄΄κανονικότητα΄΄ η καταστολή και η επιτήρηση εντατικοποιήθηκε περαιτέρω και στους αγωνιζόμενους αλλά και στους ίδιους τους εξουσιαστες μεταξύ τους, ανάμεσα στα αστικά κόμματα και φτάνοντας σε βαθμό να παρακολουθούνται οι ίδιοι οι πολιτικοί αντίπαλοι αλλά και σύμμαχοι , δημοσιογράφοι και λοιπά κομμάτια της τοπικής ελίτ. Μέσα σε αυτό το κλίμα των παρακολουθήσεων συνεχίζει να εργαλοιποιείται η ομαλή λειτουργία των ΜΜΕ σε μέγιστο βαθμό υπέρ του κράτους.
Παράλληλα σε όλα αυτά, αποκαλύφθηκε πρόσφατα ένα κύκλωμα παιδοβιαστών και σωματεμπόρων όπου το κράτος και τα ΜΜΕ εξάντλησαν κάθε μέσο ώστε να συγκαλύψουν τις συγκεκριμένες υποθέσεις και να ρίξουν αλλού την ευθύνη, στην προσπάθεια να προστατέψουν τα μεγάλα κεφάλια τα οποία όπως φάνηκε είχαν άμεση σχέση με τωρινούς κρατικούς παράγοντες από πολιτικά στελέχη μέχρι την εκκλησία. Οι γυναικοκτονίες οι οποίες είναι ένα χρόνιο φαινόμενο προκαλούμενο από την πατριαρχία, το οποίο πλέον σε αντίθεση με τα παλιότερα χρόνια προβάλλεται και από τα ΜΜΕ, όμως χρησιμοποιείται προπαγανδιστικά, λειτουργώντας ως βαλβιδα αποσυμπίεσης της κοινωνικής οργής για χάρη του κράτους, αποσπώντας την προσοχή, από το γεγονός πως όσο υπάρχει κράτος και πατριαρχία θα υπάρχει και έμφυλη βια. Με το ξέσπασα του πολέμου, βιώνουμε μια ΄΄ενεργειακή κρίση΄΄ όπου οι τιμές σε βασικά αγαθά (στέγαση,ρεύμα,νερό,σίτιση) αυξάνονται ραγδαία, ενώ οι μισθοί μένουν στάσιμοι. Ταυτόχρονα, το κράτος παραχωρεί υπέρογκα ποσά στην αστυνομία και στον στρατό. Ακόμη, στέλνει στρατιωτικό εξοπλισμό στην Ουκρανία δείχνοντας την υποτέλεια της εξωτερικής του πολιτικής στο ΝΑΤΟ. Αυξάνει την στρατιωτικοποίηση εντός των δικών του συνόρων και πραγματοποιεί βίαιες επαναπροωθήσεις, σκοτώνοντας μετανάστ(ρι)ες στα σύνορα.
Μέσα σε όλη αυτή τη συνθήκη, εμείς αναγνωρίζουμε ως συνεκτικό παράγοντα της υποτίμησης και κατακρεούργησης των ζωών μας, το κράτος είτε αυτό ονομάζεται δικτατορία είτε αστική δημοκρατία. Βλέπουμε ως μονόδρομο τον αγώνα ενάντια στο κράτος και κάθε εξουσία και ως μόνη λύση την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη και τις αντι-ιεραρχικά δομημένες κοινότητες. Ο πόλεμος του κράτους εναντίον μας, δεν μας πτοει ούτε μας αποτρέπει να συνεχίσουμε την δράση, με απώτερο σκοπό την διεκδίκηση της ζωης και όχι της επιβίωσης. Απέναντι στην καθημερινή βια που ασκείται από τους πάνω προς τα εμάς, θα ανταπαντάμε με κάθε μέσο και κάθε δυνατό τρόπο.
ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ.
ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΔΕΝ ΕΚΚΕΝΩΝΟΝΤΑΙ.
Κατάληψη Ντουγρού